برزیل بزرگترین و پرجمعیّت‌ترین کشور آمریکای جنوبی است. پایتخت آن برازیلیا و زبان رسمی آن پرتغالی است. برزیل که منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در بر می‌گیرد، شرقی‌ترین کشور قاره آمریکاست و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه هم‌مرز است. در حقیقت، برزیل به جز اکوادور و شیلی با تمامی دیگر کشورهای آمریکای جنوبی مرز مشترک دارد.برزیل دارای زمین‌های کشاورزی وسیع و جنگل‌های استوایی است. و با داشتن منابع طبیعی گسترده و نیروی کاری غنی قدرتمندترین اقتصاد آمریکای جنوبی است.
برزیل مستعمرهٔ پرتغال بود و این کشور تنها کشور قاره آمریکاست که مردم آن به زبان پرتغالی سخن میگویند. برزیل کشوری چندملتی است و جمعیت آن متشکل از نژادهای اروپایی، سرخ‌پوستان آمریکا، آفریقائیان و نیز آسیائیان است. مذهب اصلی این کشور کاتولیک کلیسای رم است.
مجسمه مسیح
کوه کروکوادو در مرکز شهر ریو است که شهرتش را مدیون مجسمه عیسی مسیح است و در بالای بلندی آن جای گرفته است.در هرجای شهر که باشید میتوانید این کوه و مجسمه را ببینید.گاهی در روزهای ابری مجسمه در هاله ای از مه فرو میرود و اینگونه اسرارآمیزتر نشان داده می شود.
کوه Corcovado در پارک جنگلی tijuca واقع شده است.این کوه ارتفاعی معادل ٧١٠ متر دارد که مجسمه مسیح در نوک آن قرار دارد.نام کوه در زبان بومی برزیلی به معنی "پشت گردن" است زیرا کوه شکلی این چنینی را در ذهن تداعی میکند.برای رسیدن به بالای کوه ترامواهایی برقی ساخته شده که از ایستگاه پای کوه شما را سوار میکند و در میانه راه هم اگر دلتان بخواهد توقف کرده و پیاده تان میکند.ایستگاه آخر جایی است که شما پیاده میشوید و با پله برقی ادامه مسیر را تا پای مجسمه طی میکنید.مجسمه ارتفاع ٣٠ متری دارد که روی یک پایه ٨ متری ساخته شده که کلا ارتفاع آن را به ٣٨ متر میرساند و یکی از بلندترین مجسمه های جهان میباشد .به تازگی در لیست عجایب هفتگانه جهان هم وارد شده است.هزینه ساخت آن توسط کلیسای کاتولیک پرداخت شد که در سال١٩٢٢ ساخت آن شروع و سال ١٩٣١ به پایان رسید.
صورت مجسمه به سمت شرق است و با دستهایی باز کل شهر ریو را در حمایت خود گرفته است آنها معتقدند که با این دستهای باز علاوه بر حمایت آنها به مردم خوش آمد گویی میکند.جنس مجسمه از سیمان بوده که روکشی از سنگ صابونی روی آن قرار دارد که مجسمه را از خطر برق گرفتگی در طوفان محافظت میسازد.
جزیره سن برناردو
آنچه در بدو ورود به جزیره چشمها را خیره می کند زلالی باورنکردنی آب دریاست که در کنار شنهای طلایی ساحل زیر تابش نور آفتاب دیده می شود در کنار ساحل ردیف تختها قرار گرفته در کنار ساحل لنگر زنگ زده قدیمی به گل نشسته است که جزیره را اسرارآمیزتر میسازد.
جزیره سن برناردو در دل اقیانوس آرام و در خلیج بینهایت زیبای Sepetiba متعلق به یک زوج خوش سلیقه و اهل دل ایتالیایی است.خانم و آقای Giovannetti زوج مسنی هستند که سالهاست این جزیره را در تملک خود دارند و همانجا زندگی میکنند.آنها در این جزیره جز ساخت چند ویلای کوچک هیچ تغییری ایجاد نکرده اند.به خاطر همین فضا بسیار بکر و دست نخورده باقی مانده است.آنها در طول هفته همانجا سر میکنند و میزبان توریستهایی هستند که از تورهای یک روزه این جزیره استفاده میکنند.
این چند ویلای زیبا همه با چوب ساخته شده اند که نمایی رنگارنگ شبیه خانه های عروسکی دارند که هریک به منظور خاصی هستند.رستوران ایتالیایی-یک مغازه کوچک خرید صنایع دستی-انبار -کلیسای کوچک و خانه شخصی آنها تمام این جزیره را تشکیل میدهند.آنچه جالب است دیدن این کلیسای کوچک و زیبا است که برای این زوج هنرمند ساخته شده است تا در دل تنهاییهایشان وقتی و جایی برای خدا داشته باشند.داخل کلیسا محراب کوچک و چند نیمکت چوبی است.
کوه شوگرلوف
کوهی که از هر کجای ریو قابل دیدن است و یکی از جذابیت های این شهر محسوب میشود. قله این کوه بر خلیج گوآنابارا و رو به اقیانوس اطلس گسترده است.ارتفاع کوه ١۴٠٠ متر از سطح دریاست.
عده ای معتقدند که علت نام گذاری این کوه به خاطر شکل ظاهریش که شبیه کله قند است میباشد.عده ای دیگر هم میگویند که نام کوه از زبان بومی سرخپوستی گرفته شده و به معنی "کوه بلند" است.برای رسیدن به بالای کوه از یک تله کابین شیشه ای استفاده می شود که در هربار جابجایی ٧۵ مسافر را در ٢٠دقیقه به بالا و یا پایین کوه میبرد.البته مسیر از دو بخش تشکیل شده است.این تله کابین در سال ١٩١٢ ساخته شد و بعد ها از یک کابین به ٢ کابین رسید.
شهر ریو
شهری کوهستانی و دریایی با ساحل زیبای کاپاکوبانا که جزو معروفترین سواحل جهان است.ریو قشنگترین شهر برزیل است که عمده شهرتش را هم مدیون ساحل شنی و دریای زیبایش است.مردم این شهر هم آدمهای شاد و سرحال و با خلق و خوی گرم و مهمان نواز هستند که در کنار آنها بودن روحیه مضاعف به آدم میدهد
از شمال به حنوب این شهر در محاصره خلیج "گوانابارا "قرار دارد .در ژانویه ١۵٠٢ که ۴ پرتغالی برای اولین بار بار از اقیانوس اطلس به اینجا رسیدند تصور کردندکه به دهانه یک رود رسیده اند.به همین دلیل نام این شهر را "ریودوژانیرو" یعنی "رود ژانویه" نهادند.به علت قرار گرفتن شهر در کنار خلیج ،از هر سمتی که در شهر حرکت کنید چشم انداز زیبای دریا را خواهید داشت.
ساحل معروف کوپاکابانا
ساحل معروف کوپاکابانا که به خاطر پلاژ ۴ کیلومتریش شهرت جهانی دارد. این ساحل در سال 1920 پس از احداث هتل کوپاکابانا پالاس ، تنها هتل لوکس آن دوره سراسر آمریکای لاتین مشهور شد. اینجا به بهشت موج سواران معروف است.در هرگوشه و کنار مغازه های فروش کالاهای شنا و خصوصا لوازم موج سواری را میبینید.
پارک آبی ونیز
پارک آبی ونیز، یک پارک آبی غول پیکر است که در ساحل ماریانا در برزیل واقع شده است.این مجموعه پارک آبی بزرگ شامل بزرگترین رودخانه مصنوعی برزیل می باشد که رودخانه آمازون نام دارد و همچنین این پارک قریب به یک میلیون فوت مربع با ۱۰ میلیون لیتر آب را شامل می شود. “میدان پری دریایی” مکان دیگری در این مجتمع می باشد که دوش بارانی را فراهم می کند.
این پارک آبی، یکی از بزرگترین پارک های آبی در آمریکای جنوبی می باشد این مرکز، به ارائه سرگرمی های متنوع و مهیج آبی می پردازد ودر رستورانهای آن می توان انواع غذاهای دریایی و سنتی را یافت.Veneza پایتخت شهر رسیف و نام مستعاری است که به این منطقه داده شده است. پارک آب در ۲۰ کیلومتری جنوب شهر رسیف واقع شده است.
جاده مهاجران
جاده مهاجران، یک بزرگراه بی همتا در ایالت سائو پائولو، برزیل است. این بزرگراه شهر سائو پائولو را به سواحل اقیانوس اطلس و به شهرهای ساحلی سائو ویسنته و پرایا گرانده متصل می کند و همچنین یکی از شلوغ ترین بزرگراه های برزیل، به ویژه در تعطیلات آخر هفته است.
این بزرگراه عظیم دارای ۷۴۴ پل بتون آرمه روی دره و ۷ عدد پل و ۱۱ عدد تونل می باشد و طول آن نزدیک به ۶۰ کیلومتر است. این بزرگراه که اخیرا دوباره گسترش یافته است، یکی از شاهکارهای بی پروا مهندسی برزیل با تونل های بسیار بلند و طولانی می باشد که کلیه جنگل های بارانی مناطق جاده ای را پوشش می دهد.
این بزرگراه در سال ۱۹۷۴ افتتاح شد و در روزهای پایانی هفته معمولا پذیرای بیش از یک میلیون اتوموبیل می باشد. از اینرو به این بزرگراه ” مهاجران” گفته می شود که یادآور سهم مهاجران به توسعه فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کشور با شد.
کلیسا و صومعه سائو فرانسیسکو
کلیسا و صومعه سائو فرانسیسکو، واقع شده در مرکز تاریخی سالوادور، در ایالت باهیا می باشد در کشور برزیل می باشد. صومعه و کلیسای آن از بناهای تاریخی بسیار مهم استعماری در برزیل است . زمانیکه که راهبان فرقه فرانسیس در سال ۱۵۸۷ به سالوادور رسیدند، تصمیم به ساخت صومعه و کلیسایی در این مکان گرفتند. این فرقه تأثیرات عمده ای بر جریان اندیشه این منطقه داشته است و در میان پیروان این فرقه می توان نام بزرگان بسیاری را دید. این کلیسا و صومعه در پی حملات هلندی ها در اوایل قرن هفدهم تخریب شد. کار بازسازی و مرمت این عمارت در سال ۱۶۸۶ آغاز شد.
کلیسای کنونی بین سالهای ۱۷۰۸ و ۱۷۲۳ ساخته شد اما فضای داخلی آن توسط هنرمندان مختلفی در طول بخش بزرگی از قرن ۱۸ تزئین شده است. نهایتا تزیین کلیسا و صومعه در سال ۱۷۵۵ به پایان رسید. این مجموعه کلیسایی در میان خانه های ساخته شده به دست راهبان فرقه فرانسیس، غیر معمول و از معماری متفاوتی برخوردار است. سه کلیساهای کوچک جانبی بر روی هر یک از راهرو های جانبی واقع شده است. نمای اصلی ، که به شکل مربع مستطیل بزرگ و با یک صلیب سنگی بزرگ پوشیده شده است نشان دهنده تاثیر پذیری آن از معماری یسوعیون سالوادور می باشد. سبک معماری باروک بیشتر از دیکر نمومه های معماری در این کلیسا به چشم می خورد. سقف چوبی سالن های ورودی توسط خوزه خواکیم در سال ۱۷۷۴ نقاشی شده است. سرتاسر این کلیسا پوشیده شده است از نقاشی هایی با تمثیل و حکایات اخلاقی و مربوط به کتاب مقدس.
جشنواره اولیندا
جشنواره اولیندا ، یکی از سه بزرگترین کارنوالهای کشور برزیل می باشد که در شهر رسیف برگزار می شود. تنها این کارنوال در سال ۲۰۰۶، بیش از ۲ میلیون نفر بازدید کننده و شرکت کننده داشته است از اینرو ، از محبوب ترین جشنواره ها در برزیل محسوب می شود. در این روز ، در کلیه خیابانها و کوچه ها موسیقی محلی سامبا پخش می شود و مردم در هر گوشه ای از شهر این رخداد را جشن می گیرند. ریشه این جشنواره به سال ۱۹۷۷ باز می گردد و از آن زمان تا کنون به تجملات و سنت های افزوده شده است.
یکی از ویژگی های این جشنواره ، طنز سیاسی و اجتماعی آن می باشد که مردم با ملبس شدن و گریم کردن خود شبیه به مقامات سیاسی و دولتی به همراه موسیقی به جشن و پایکوبی می پردازند. عروسک های غول پیکر ساخته شده توسط مردم در سراسر این جشنواره به چشم می خورد که همشکلی می باشند از رئیس جمهور، سیاستمداران و شخصیت های معروف دیگر.
کاخ ریاست جمهوری
کاخ ریاست جمهوری محل اقامت رسمی رئیس جمهور برزیل است و توسط اسکار نیمایر طراحی شده است و در تاریخ ۳۰ ژوئن ۱۹۵۸ افتتاح شد. این کاخ یکی از سازه های ساخته شده در پایتخت جدید برزیل یعنی برازیلیا(Brasilia)می باشد که در یک شبه جزیره در حاشیه دریاچه پارانوا می باشد. اصول سادگی و مدرنیته، که در گذشته توصیف آثار بزرگ معماری بوده است در این کاخ مشهود است.
این ساختمان دارای مساحت ۷۰۰۰ متر مربع و در سه طبقه بنا شده است : زیرزمین، طبقه اجلاس و طبقه دوم. در سطح زیرزمین آشپزخانه ، مرکز لباسشوئی ، مرکز پزشکی، و اداره ساختمان قرار دارد. طبقه دوم، سالن اجلاس است که برای پذیرایی های رسمی استفاده می شود. طبقه دوم، بخش مسکونی کاخ است که متشکل شده از چهار سوئیت و دو اتاق خصوصی مهمان می باشد. .این ساختمان همچنین دارای یک کتابخانه، استخر آب گرم ، اتاق موسیقی، دو اتاق ناهارخوری و اتاق ملاقات های مختلف می باشد. در ساختمان مجاور به کاخ، کلیسا و باند هلیکوپتر قرار دارد.
قله خاراگوئا
قله خاراگوئا، بالاترین قله در شهر سائو پائولو برزیل است،که در حدود ۱۱۳۵ متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته است. واژه ” خاراگوئا” در زبان محلی به معنی ” ارباب دره” می باشد. در سال ۱۵۸۰، فردی به نام آفونسو ساردینا که در این کوه زندگی می کرد متوجه معدن طلا در این کوه شد. با توجه به گفته های مردم بومی که که در آن زمان زندگی می کردند، استخراج این معدن طلا فقط ده سال پس از جنگ های متعدد آغاز شد و این کاوش ها تا قرن نوزدهم ، زمانی که دیگر اثری از طلا بدست نیامد ادامه داشت.
در سال ۱۹۶۱، پارک حفاظتی ایالتی تاسیس شد و خیلی زود پس از آن ، ایستگاه تلویزیونی گولبو مجوز انتقال دکل بر روی قله این کوه را گرفت. این دکل ۱۳۰ متری در بلندترین نقطه کوه ساخته شده است. در سال ۱۹۹۴ ، این مکان نامزد میراث جهانی توسط یونسکو شده بود.
فرودگاه رسیف
فرودگاه رسیف، فرودگاه بزرگی در شهر رسیف برزیل می باشد. در ابتدا نام این فرودگاه “گروپاس” بوده است که یکی از جنگجویان برزیلی در همین منطقه بود. از ۲۷ دسامبر ۲۰۰۱ ،نام این فرودگاه به گیلبرتو دالمیدا تغییر کرد که جامعه شناس مشهور برزیلی و متولد رسیف بود. در سال ۲۰۱۰ این فرودگاه نهمین فرودگاه از نظر جابجایی مسافران و هشتمین از لحاظ رسیدن محموله در برزیل قرار گرفت و همواره جزو پر رفت و آمدترین فرودگاه ها در این کشور محسوب می شود. برخی از امکانات آن با پایگاه نیروی هوایی برزیل به اشتراک گذاشته شده است.
تاسیس این فرودگاه به دوران جنگ جهانی دوم می رسد، با پایان جنگ، این فرودگاه دارای یک اهمیت استراتژیک به عنوان محلی برای توقف فنی و سوخت گیری در مسیر آمریکای جنوبی به اروپا شد. در تاریخ ۱۸ ژانویه ۱۹۵۸ یک ترمینال مسافربری جدید ، جایگزین سالن اصلی، افتتاح شد. در طول این زمان، طول باند های فرودگاه از ۱۸۰۰ متر به ۲۰۱۰ متر افزایش یافت.
ساختمان مارتینلی
ساختمان مارتینلی، یک آسمانخراش ۳۰ طبقه است که در شهر سائو پائولو ، برزیل واقع شده است. این ساختمان عظیم اولین آسمانخراش کشور برزیل محسوب می شود. ساخت آن در سال ۱۹۲۲ شروع شد و در سال ۱۹۲۹ تنها با ۱۲ طبقه پایان یافت و تا سال ۱۹۳۹ به همان شکل باقیماند و بعد از آن دوباره روند ساخت شروع شد و در نهایت با ۳۰ طبقه پایان یافت. ارتفاع ساختمان مارتینلی ۱۳۰ متر می باشد و طراح آن یک معمار برزیلی معروف به نام گیسپه مارتینلی می باشد..
ساختمان کاملا توسط شهرداری شهر در سال ۱۹۷۵ تعمیر و بازسازی شد. امروزه ، ساختمان مرکز وزارت مسکن و برنامه ریزی شهری می باشد که مغازه های متعددی در طبقه همکف آن می باشد. یکی از پیشرفت های قابل توجه اخیر در این ساختمان ، مرمت کاشی های کف تراس آن می با شد که از همان شرکت سال دهه ۱۹۲۰ استفاده شده است. سینمای مجلل، اتاق چای و یک هتل مدرن برخی از جاذبه های موجود در بالا آسمان خراش می باشد.
