درباره کشور چین
چین با نام رسمی جمهوری خلق چین، پرجمعیت‌ترین کشور دنیا با بیش از ۱٫۳ میلیارد نفر سکنه است. کشور چین که در شرق قاره آسیا واقع شده توسط حزب کمونیست چین در قالب نظام تک‌حزبی اداره می‌شود. این حزب بر ۲۲ استان، ۵ منطقهٔ خودمختار، ۴ شهر با مدیریت مستقیم (پکن، تیانجین، شانگهای و چونگ‌کینگ) و ۲ منطقهٔ اداری ویژهٔ بسیار خودمختارِ هنگ کنگ و ماکائو حکومت می‌کند. پایتخت کشور چین پکن است.
جمهوری خلق چین با حدود ۹٫۶ میلیون کیلومتر مربع سومین یا چهارمین کشور وسیع دنیا و دومین کشور بزرگ دنیا از نظر وسعت خاکی (بدون احتساب آب‌های داخلی) است.
چین چشم‌انداز طبیعی متنوعی دارد از استپ‌های جنگلی و بیابان‌هایی چون گبی و تکله مکان در ناحیهٔ خشک شمالی نزدیک به مغولستان و سیبری ِ روسیه گرفته تا جنگل‌های زیرگرمسیری در سرزمین‌های مرطوب جنوبی نزدیک به ویتنام، لائوس و برمه. مناطق غربی کشور ناهموار است و رشته‌کوه‌های هیمالیا و تیان شان مرز طبیعی آن را با هند و آسیای میانه ترسیم می‌کنند. در مقابل، نواحی شرقی این کشور کم‌ارتفاع است و با ساحلی به طول ۱۴٫۵۰۰ کیلومترمربع در جنوب شرقی با دریای جنوب چین و در شرق با دریای شرق چین همسایه است که در سوی دیگرش تایوان، کره و ژاپن قرار گرفته‌اند.
از هنگام اجرای اصلاحات اقتصادی در چین برای پی‌ریزی یک اقتصاد مدرن، چین یکی از سریع‌ترین رشدهای اقتصادی دنیا را داشته‌است. این کشور هم‌اکنون بزرگترین صادرکننده و دومین واردکنندهٔ بزرگ کالا است و دومین اقتصاد بزرگ دنیا بر پایهٔ تولید ناخالص داخلی را در اختیار دارد. چین عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل و سازمان‌های چندجانبه‌ای همچون سازمان تجارت جهانی، اپک، سازمان همکاری شانگهای و گروه ۲۰ است. چین به عنوان کشوری دارای سلاح هسته‌ای از بزرگترین ارتش دائمی دنیا و دومین بودجه دفاعی بزرگ دنیا برخوردار است. چین همچنین از سوی برخی از دانشگاهیان، تحلیل‌گران نظامی، اقتصادی و سیاسی یک ابرقدرت بالقوه لقب گرفته‌است.
زبان کشور چین
زبان رسمی چین گویش استاندارد زبان ماندارین است. حدود ۷۰ درصد مردم چین به گویش‌های مختلف زبان ماندارین صحبت می‌کنند. گویش استاندارد این زبان که برگرفته از گویش پکنی است زبان ارتباطی گروه‌های مختلف زبانی در سراسر چین است. ۲۲۹ زبان زنده دیگر نیز در چین تکلم می‌شود که اغلب آنها به گروه زبان‌های چینی از خانواده چینی - تبتی تعلق دارند. زبان‌های وو (شامل شانگهایی)، یوئه (شامل کانتونی و تایشانی)، مین (شامل هوکین)، شیانگ و هاکا از جمله مهمترین زبان‌های این گروه هستند.
زبان‌های شاخه تبتی - برمه‌ای مثل شیانگ، ناسی و یی نیز در نقاط مختلف تبت و دشت‌های یون‌نان - گویجو صحبت می‌شوند. سایر اقلیت‌های زبانی جنوب غرب چین هم جوانگ، تایلندی، دونگ و سویی از خانواده تایلندی - کادای، میائو و یائو از خانواده همونگ - مین، و وا از خانواده آسترو آسیایی هستند. در شمال شرق و شمال غرب چین هم گروه‌های قومی اقلیتی زندگی می‌کنند که به زبان‌های آلتایی همچون منچو و مغولی و چندین زبان از گروه ترکی‌تبار مثل اویغوری، قزاقی، قرقیزی و سالار سخن می‌گویند. زبان کره‌ای نیز زبان مادری گروهی از اهالی مرز چین و کره شمالی است. سریکلی زبان تاجیک‌های غرب سین‌کیانگ است که به گروه زبان‌های ایرانی شرقی از خانواده هندو اروپایی تعلق دارد. بومیان تایوانی نیز که اقلیت کوچکی در خاک اصلی چین هستند به زبان‌های خانواده آسترونزی سخن می‌کویند.
حروف چینی هزاران سال است که برای نوشتن زبان‌های چینی استفاده می‌شود. این نویسه‌ها به گویشوران زبان‌ها و گویش‌های مختلف که برای هم قابل فهم نیستند اجازه می‌دهند که از طریق نوشتار منظور هم را متوجه شوند. در سال ۱۹۵۶ دولت چین حروف چینی ساده شده را معرفی کرد که امروزه چینی سنتی را منسوخ کرده‌است. الفبای استانداردی هم برای لاتین‌نویسی زبان چینی تهیه شده که به پین‌یین معروف است. زبان تبتی از الفبایی بهره می‌گیرد که از متن‌های هندی اقتباس شده و زبان اویغوری بیشتر با الفبای فارسی - عربی نگاشته می‌شود. خط مغولی و خط منچو نیز از الفبای باستانی اویغور اقتباس شده‌اند. زبان جوانگ نیز امروزه از الفبای لاتین برای نگارش بهره می‌برد.
قومیت مردم چین
هان‌ها قوم غالب کشور چین هستند که بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ حدود ۹۱٫۵ درصد جمعیت چین را تشکیل می‌دهد. هان‌ها در تمام استان‌های چین به جز ایالت‌های غربی تبت و سین‌کیانگ اکثریت دارند. ژوانگ با ۱٫۳ درصد، منچو با ۰٫۸۶٪، اویغور با ۰٫۸۶٪ که بیشتر در سین‌کیانگ زندگی می‌کنند، هویی‌ها که هان‌های مسلمان هستند با ۰٫۷۹٪، میاو با ۰٫۷۲٪، یی با ۶۵٪، توجیا با ۰٫۶۲٪، مغول با ۰٫۴۷٪ و تبتی با ۰٫۴۴٪ پرجمعیت‌ترین اقلیت‌های قومی پرجمعیت‌ترین کشور دنیا هستند.
مذهب مردم چین
چین در طول تاریخ تحت تأثیر مذاهب و مکاتب فکری مختلفی بوده‌است. به طور تاریخی سه مکتب اصلی این کشور کنفوسیوس‌گرایی، بودایی، و تائویی بوده‌اند که هر یک تاثیر به‌سزایی در شکل‌گیری فرهنگ چینی گذاشته‌اند. در سنت‌های مذهبی و بومی عناصری از هر سه آنها دیده می‌شود. تحقیقی که در سال ۲۰۰۸ در روستاهای ۶ استان مختلف انجام شد به این نتیجه رسید که:
«بیش از دوسوم کل افرادی که خود را مذهبی می‌دانستند یعنی ۳۱ درصد کل افراد، نمی‌توانستند مشخص کنند که پیرو چه مذهبی هستند. آنها معتقد بودند که نیروهای فراطبیعی بر سرنوشت انسان تسلط داشته یا بسیار تاثیرگذارند و باور داشتند که سرنوشت آنها با پیشکش قربانی به خدایان یا ارواح نیاکان قابل تغییر است. این نوع باورها و سنت‌ها ریشه عمیقی در فرهنگ سنتی چینی و عرف جوامع محلی داشتند»
تحقیقات مختلف در مورد اینکه چه میزان از چینی‌ها مذهبی هستند نتایج متفاوتی داشته‌است. یک تحقیق در سال ۲۰۰۷ به این نتیجه رسیده که تنها ۳۱ درصد چینی‌های بالای ۱۶ سال به مذهب اعتقاد دارند اما تحقیق دیگری در سال ۲۰۰۶ میزان لامذهبی در چینی‌ها را ۴۶ درصد برآورد کرده است.
نظرسنجی دیگری از گروه تحقیقاتی هوریزون در سال ۲۰۰۷ نشان داد که ۱۱ تا ۱۶ درصد چینی‌ها خود را بودایی، ۳ تا ۴ درصد مسیحی و یک درصد مسلمان معرفی می‌کنند.
شهرهای مهم چین
هنگ کنگ
هنگ کنگ در جنوب دریای چین با جمعیتی بالغ بر ۷،۰۰۰،۰۰۰ نفر در مساحتی درحدود ۱۱۰۳ کیلومتر مربع واقع شده است. هنگ کنگ پس از ۱۵۰ سال حاکمیت انگیسی ها در سال ۱۹۹۷ مجدداً به چین ملحق شد. هنگ کنگ از سه بخش جزیره هنگ کنگ، کاولون و سرزمین های جدید تشکیل شده است، مرز مشترک آن با چین ۳۰ کیلومتر در استان شن ژن می باشد. پول رایج این منطقه دلار هنگ کنگ و برابر ۱۰۰ سنت است.
پکن (بیجینگ)
پکن یا بیجینگ پایتخت پرجمعیت‌ترین کشور دنیا، مرکز جمهوری خلق چین و یکی از شهرهای مشهور و کهن دنیا می‌باشد که دارای قدمتی سه هزار ساله است. مناظر و چشم اندازهای زیبای شهر پکن، آب و هوای اقلیمی گرم و نیمه مرطوب، برخورداری از هر چهار فصل به صورت واضح و مشخص و محصولات متنوع و گوناگون، از ویژگی‌های بارز این شهر می‌باشد.
پکن یکی از توسعه یافته‌ترین شهرهای چین است بطوریکه در سال ۲۰۰۷میلادی ۷۵۱ سازمان مالی و اقتصادی در این شهر مشغول به فعالیت هستند. این شهر در بخش املاک و مستغلات و همچنین صنایع خودرو سازی در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است.
شانگهای
شهری غول آسا با جمعیتی بالغ بر ۲۳،۰۰۰،۰۰۰نفر بزرگترین شهر کشور چین و هشتمین شهر بزرگ جهان است. این شهر یکی از مهمترین بنادر چین به حساب می‌آید. شهر شانگهای به جنگل آسمان‌خراش‌ها معروف است. این شهر در کرانه چپ رودخانه هوانگ پو در جنوب یانگ‌تسه قرار دارد.
شهر شانگهای به دو بخش توسط رودخانه تقسیم می‌شود. که بخش شرقی که ناحیه تازه ساخت آن و با معماری جدید می‌باشد پودونگ و شرق آن شانگهای نام دارد که در منتها الیه غربی آن فرودگاه خونچای که مربوط به پروازهای داخلی است قرار دارد.
همچنین فرودگاه اصلی شانگهای در منطقه پودونگ واقع است که با یک مونوریل خارج شهری به شهر شانگهای وصل می‌شود. زبان مردم این منطقه بیشتر چینی است .
این شهر اساسی‌ترین مراکز صنعتی چین و از بنادر مهم تجاری آن به شمار می رود. در دوران جنگ جهانی دوم شانگهای محل مناسبی برای مهاجرین اروپایی بود.
هانگزو
شهر هانگزو ، مرکز ایالت ژیجیانگ و مرکز سیاسی ، اقتصادی و فرهنگی این ایالت می باشد.
این شهر که در واقع در 180 کیلومتری شانگهای و در جنوب گراند کانال ،در کنار رود کوان تانگ و دلتای یانگ تسه قرار دارد، به دلیل طبیعت و موقعیت زیبا و مشهورش و همچنین آب و هوای معتدل و چهارفصلش یکی از شهرهای مهم و توریستی کشور چین می باشد. خیابان کونگ هی فانگ یکی از مراکز خرید هانگزو نیز از قدیمی ترین خیابان های این شهر می باشد .
گوانگژو
گوانگژو یا گوانگ‌جو یا گوان‌جو، شهری است در جنوب کشور چین. نام رسمی آن در هنگام حکومت جمهوری چین (کانتون) بود. گوانگژو مرکز استان گوانگ‌دونگ است و ۱۱٬۰۷۱٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد .
در نوشته‌های دورهٔ اسلامی- برای نمونه در مروج‌الذهب- از این شهر به نام خانقوا یاد کرده‌اند.
شانزدهمین دورهٔ بازی‌های آسیایی در این شهر برگزار گردید.
سفارت چین در تهران
تهران ، خ شهید موحد دانش ( اقدسیه ) ، روبروی آتش نشانی
شماره دفتر فرهنگی سفارت چین : ۲۲۲۹۰۰۴۴
تلفن: ۱- ۲۲۲۹۱۲۴۰
نمابر: ۲۲۲۹۰۶۹۰
تلفن نوبت جهت اخذ ویزا : ۲۲۸۲۴۶۶۲
روز کاری شامل شنبه تا چهارشنبه می باشد.
موسسه حقوقی سام نماینده هلدینگ بین المللی اینوید
بزرگترین مرکز ارائه دهنده خدمات مشاوره حقوقی در ایران
**جهت مشاوره حضوری با کارشناسان ما با شماره 86087214 - 86087195 ازساعت 9 الی 18 در تماس باشید. **